Dedicata a Gianluigi Di Franco
Scritta nelle notti di Passione del 23 e 24 marzo 2005, precedenti la Pasqua, a Chieti, in una fredda primavera.
Gianluì
T’e ’ncuntraje na’ sera, ‘a staggione,
quanno ll’aria addeventa azzecosa,
me guardaste e diciste cocc’osa
cu na faccia nu’ poc’ scuntrosa.
Po’ cantaste a canzona ‘e na vota
na Calimba, na luna smaniosa,
rint’ o core me nascette na rosa
fino a mo’ nun’ancora appassuta.
E ‘na smania ha pigliate ‘sta via
Chiammàt ’ ‘a musicòterapìa…
So’ passate tant’anne d’allora
che ‘a guardalle me metto appaura…
Gianluì tra ‘na spina e ‘nu ciore,
‘na figlia, ‘na sposa e ll’ammore,
‘nu suono sunàto cu ll’ate
o core e ll’ànema hai ammèscato.
E marònna che ‘capa ca tiene
e ‘na forza e’ cinquanta lione
e cantànne e parànne cu’ nuje
hai scagnate ‘a luce c’o bbuje.
Hai sunato d’o cielo e d’o mare
c ‘e parlate d’o sole ch’e ‘mmane
c ‘e ‘ncantate cu parole e malìa
deventanne ‘a Musicòterapìa.
Gianluì, mò, sunamme pe tico
accussì ce pariammo ‘nu poco,
rint’ ‘o chianto e’ sunate d’ammore
c’‘appaciàmme ca’ staje ancora cu’ nuje.
Diana Facchini.